IN BONIS
Syntus is een openbaarvervoerbedrijf, dat treinen en bussen laat rijden in delen van Gelderland en Overijssel. En dat doen ze heel goed. Om maar één voorbeeld te noemen: sinds de lijn Zutphen-Hengelo-Oldenzaal door Syntus wordt geëxploiteerd, is het aantal passagiers met twintig procent gestegen.
Ik wil niemand op ideeën brengen, maar laten we ons eens voorstellen dat de directie van Syntus zichzelf een bonus toekent. Zou iemand daarmee zitten? Ik denk het niet. Waarschijnlijk komt de directie er wel mee weg. Ze hebben er immers iets voor gepresteerd?
Oké, Syntus mag. Maar nu de directie van de Nederlandse Spoorwegen. Verdienen die een bonus? Nee toch? Een bonus heeft toch iets te maken met een prestatie, en ik althans heb de NS daar al in geen jaren meer op kunnen betrappen. En ik kan het weten, want ik maak minstens vier dagen per week gebruik van hun diensten. Vertragingen en uitvallen van treinen zijn aan de orde van de dag. Wat nog erger is: het lukt de NS maar niet de reizigers fatsoenlijk te informeren als er iets aan de hand is.
Nuon dan, een energiebedrijf dat sommige van zijn klanten tot wanhoop drijft doordat zijn administratie maar niet op orde komt. Er zijn mensen die al jaren in gevecht zijn met Nuon over aanmaningen die maar blijven komen, terwijl het bedrijf allang heeft toegegeven dat het fout zat. Nee, die directie gunnen we toch ook geen bonus? Waar halen ze het lef vandaan om er toch een te claimen!
Eigenlijk is het heel eenvoudig. Een directeur moet gewoon zorgen dat zijn bedrijf wat presteert. Dan mag hij een bonus. Wel een bonus en geen prestatie? Dat moet hij niet willen. En wil hij het wel, dan moeten de aandeelhouders dat niet willen. Want we zijn weleens geneigd de bestrijding van onrecht op het bordje van de overheid te deponeren, maar het zijn toch echt de aandeelhouders die over het beloningsbeleid van een bedrijf gaan.
Sijtze Reurich
 |
 |
 |